-
1 in-vehō
in-vehō vexī, vectus, ere, to carry in, bring to, introduce: tantum in aerarium pecuniae: quas (opes) mare litoribus invehit, Cu.— Pass, to be carried in, ride into, drive to, be borne in, enter: dictator urbem invehitur, L.: mare invecta (lyra), carried into the sea, O.: in portum ex alto invehi: classīs invectas Tibridis undam, V.—To ride on, drive upon, be carried by, drive over: equo invectus, L.: Quattuor est invectus equis, V.: domitis invecta leonibus, O.—To fall upon, assail, make an assault: equitum acies invecta in dissipatos, L.: cum utrimque invehi hostem nuntiaretur, L.: ordines... multā caede hostium invehitur, Cu.— With se, to assault, assail, fall upon: invehebant se hostes, L.: quantum se invexit acies, L.—Fig., to introduce, bring in, bring upon: quae (mala) tibi casus invexerat: ut quemcumque casum fortuna invexerit, brings with it: divitiae avaritiam invexere, L.— Pass, to attack with words, inveigh against: invectus est copiosius in istum: vehementius in causam principum: multa in Thebanos, N.: aperte in te invehens. -
2 signum
signum, i, n. [perh. Sanscr. sag-, to cling to, adhere; cf. sigilla].I.In gen., a mark, token, sign, indication (very frequent in all styles and periods; cf.II.insigne): meo patri torulus inerit aureus Sub petaso: id signum Amphitruoni non erit,
Plaut. Am. prol. 145 sq.:ut eam (nutricem) adducam et signa ostendam haec, i. e. crepundia,
Ter. Eun. 4, 7, 38; 5, 3, 5:ut fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, etc.,
Cic. Fin. 5, 25, 74; so (with notae) id. de Or. 2, 41, 174; id. Lael. 17, 62; cf.:omne probabile aut signum est aut credibile... Signum est, quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum videtur, etc.,
id. Inv. 1, 30, 47 sq.:aut pecori signum aut numeros inpressit acervis,
Verg. G. 1, 263; cf.:servitii signum cervice gerens,
Ov. M. 3, 16:jaculo mihi vulnera fecit.—Signa vides: apparet adhuc vetus ecce cicatrix,
Ov. M. 12, 444:metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent, etc.,
Verg. A. 5, 130:scutum signi gratia positum,
Quint. 6, 3, 38:signa pedum,
tracks, prints, Ov. M. 4, 543;and simply signa,
Verg. A. 8, 212 al.:oculis mihi signum dedit, Ne se appellarem,
Plaut. Mil. 2, 1, 45:dare,
Ter. Eun. 4, 7, 11:dicere deos gallis signum dedisse cantandi,
Cic. Div. 2, 26, 57 al.:signa esse ad salutem,
Ter. And. 3, 2, 2:animi pudentis signum,
id. Heaut. 1, 1, 68:color pudoris signum,
id. And. 5, 3, 7:signa doloris ostendere,
Cic. de Or. 2, 45, 190:mortis dare,
Lucr. 6, 1182:timoris mittere,
to exhibit, display, Caes. B. C. 1, 71 et saep.—With obj.-clause:magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam,
Ter. Heaut. 2, 3, 57; Nep. Att. 17, 2.—In predic. gen. with neutr. pron.: hoc est signi;ubi primum poterit, se illinc subducet,
Ter. Eun. 4, 1, 14:id erit signi me invitum facere, quod, etc.,
Cic. Rosc. Am. 30, 83; Auct. Her. 4, 5, 8; Cato, R. R. 38, 4; 88, 2:nil tamen est signi,
Lucr. 5, 918; cf.:quid signi?
Cic. Cael. 16, 38, 2.— Hence, a surname, epithet (rare):huic signum exercitus apposuit,
Vop. Am. 6; cf. Capitol. Gord. 4.—In partic.A.In milit. lang.1.The distinctive sign of a division of an army.a.A military standard, ensign, banner (including the aquila):(β).signifero interfecto, signo amisso,
Caes. B. G. 2, 25:ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent,
Liv. 33, 7:Hasdrubal ut procul signa legionum fulgentia vidit,
id. 28, 14; 22, 21; Col. 9, 9, 4:inter signa militaria,
Hor. Epod. 9, 15:cum unius signi militibus pergit ire,
Liv. 33, 1:signa militaria ex proelio relata,
Caes. B. C. 3, 99; so,militaria,
id. B. G. 7, 2; Plin. 33, 33, 19, § 58.—Hence the expressions: signa sequi,
to follow the standards, to march in military order, Sall. J. 80, 2; Liv. 24, 48, 11:signa subsequi,
to keep in order of battle, Caes. B. G. 4, 26:signa observare,
Sall. J. 51, 1:signa servare,
Liv. 8, 34, 10; Veg. Mil. 1, 9:ab signis discedere,
to desert the standards, leave the ranks, Caes. B. G. 5, 16; 5, 33 fin.; id. B. C. 1, 44; Liv. 25, 20 al.; cf.:ab ordinibus signisque discedere,
Front. Strat. 1, 5, 3:signa relinquere,
to desert, Sall. C. 9, 4; Liv. 5, 6 al.:signa deserere,
Liv. 8, 34, 9: signa ferre, i. e. to break up the camp, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40; Liv. 2, 49, 3; 10, 5 al.;for which: movere signa,
id. 1, 14, 9; 27, 2, 12; Verg. G. 3, 236; and:tollere,
Vell. 2, 61, 2; Auct. B. Alex. 57, 1;but: ferte signa in hostem,
attack, Liv. 9, 23, 13:signa constituere,
to halt, Caes. B. G. 7, 47; cf.:infestis contra hostes signis constiterunt,
id. ib. 7, 51:signa proferre,
to advance, Liv. 4, 32, 10: signa convertere, to wheel, turn, or face about, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26: Liv. 8, 11; 2, 14; 4, 29; for which, [p. 1698] vertere signa, id. 9, 35:signa inferre (in aliquem),
to advance to the attack, make an assault, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26; 7, 67; id. B. C. 2, 42; Cic. Phil. 5, 8, 23; Sall. J. 56, 5; Liv. 2, 53; 9, 27; 44, 12 al; cf.:signa conferre cum aliquo,
to engage with, engage in close fight, Cic. Att. 7, 5, 5; id. Pis. 21, 49;and cf.: collatis signis pugnare, superare aliquem, etc.,
Plaut. Cas. 2, 5, 44; Liv. 1, 33; 2, 50; Cic. Imp. Pomp. 23, 66; but conferre signa also means simply to bring the standards together (to one place), Caes. B. G. 7, 2; 2, 25; Liv. 37, 21:signa in laevum cornu confert,
concentrates his troops, id. 7, 15, 4:signa transferre,
to desert, Caes. B. C. 1, 24: signa convellere, to take up the standards, which had been fixed in the ground, Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10; 5, 37, 4; so,vellere signa,
id. 3, 50, 11; Verg. G. 4, 108:revellere signa,
Luc. 7, 77; cf.:signa figere,
to encamp, Amm. 27, 10, 9:defigere signa,
Sil. 8, 625:sub signis ducere legiones, ire, esse, etc.,
together, in order, in rank and file, Plaut. Ps. 2, 4, 71 (with ordine); Cic. Att. 16, 8, 2; Liv. 3, 51; Tac. H. 2, 14:signa hostium turbare,
to throw into disorder, Liv. 9, 73:ante signa,
before the army, id. 5, 18; 6, 7; 7, 16:post signa,
id. 2, 49.—Transf., in gen.:b.infestis prope signis inferuntur Galli in Fonteium,
Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—Esp., the standard or ensign of single cohorts and maniples (opp. aquila, the standard of the entire legion):(β).cum fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam... scirem esse praemissam,
Cic. Cat. 2, 6, 13; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 5; Suet. Calig. 14 fin. Oud.; Tac. A. 1, 18; id. H. 2, 29 fin.; Plin. 13, 3, 4, § 23; Luc. 1, 6; 1, 224 al. (cf. aquila, 2.):manipulos exercitus minimas manus quae unum sequuntur signum,
Varr. L. L. 5, § 88 Müll.—Meton., a cohort, a maniple:2.octo cohortes in fronte constituit, reliquarum signa in subsidio artius collocat,
Sall. C. 59, 2; Liv. 8, 9; 25, 23 fin.; 33, 1; 27, 14; 28, 14; Auct. B. Hisp. 18, 3.—A sign, signal; a watchword, password, given by a wind-instrument, by the tessera, or otherwise:B.signum tubā dare,
Caes. B. G. 2, 20; 7, 81:proelii committendi dare,
id. ib. 2, 21:recipiendi dare,
id. ib. 7, 52:receptui dare,
Liv. 4, 31; 26, 45; 3, 22; cf. Cic. Rep. 1, 2, 3:signum dare ut, etc.,
Liv. 2, 20; 4, 39:proelii exposcere,
Caes. B. G. 7, 19:concinere,
id. B. C. 3, 92 fin.; Liv. 30, 5; cf. Tac. A. 1, 68:canere,
Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1; Liv. 1, 1; 4, 31; 27, 47; Cic. Rep. 1, 3, 3 al. (v. cano).—For the chariot race:signum mittendis quadrigis dare,
Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107: signo Felicitatis dato, the word, watchword, Felicitas, Auct. B. Afr. 83:signum petere,
Suet. Calig. 56; id. Claud. 42; id. Ner. 9; cf.:it bello tessera signum,
Verg. A. 7, 637.— Transf.:tu illam (virtutem) jubes signum petere,
i. e. to be in subjection, Sen. Ben. 4, 2, 2.—A sign or token of any thing to come; a prognostic, symptom (cf.:C.portentum, indicium): ipse et equus ejus repente concidit: nec eam rem habuit religioni, objecto signo, ut peritis videbatur, ne committeret proelium,
Cic. Div. 1, 35, 77:medici signa quaedam habent ex venis et ex spiritu aegroti,
id. ib. 2, 70, 145; cf. Verg. G. 3, 440; 3, 503; 4, 253; Cels. 2, 3:prospera signa dare,
Ov. H. 18 (19), 152.—An image, as a work of art; a figure, statue, picture, etc. (syn.: effigies, imago, simulacrum);D.inerant (classi) signa expressa, Titani quomodo, etc.,
Naev. 2, 13: statuas deorum, exempla earum facierum, s gna domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. p. 782 P.:signum pictum in pariete,
Plaut. Merc. 2, 2, 44:signum in fano,
id. Rud. 2, 7, 2:aëna signa,
Lucr. 1, 318:ante signum Jovis Statoris concidit,
Cic. Div. 1, 35, 77:signum aeneum, marmoreum, eburneum,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1; cf. id. Off. 1, 41, 147; Hor. Ep. 2, 1, 248:cratera impressum signis,
Verg. A. 5, 536; 5, 267; 9, 263:(vestis) auro signisque ingentibus apta,
Lucr. 5, 1428:ex ornatis aedibus per aulaea et signa,
Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch:pallam signis auroque rigentem,
Verg. A. 1, 648:e Pario formatum marmore signum,
Ov. M. 3, 419; cf. id. ib. 5, 183;12, 398: statuas, signa, picturas commendet,
Plin. Ep. 1, 20, 5.—An image or device on a seal-ring; a seal, signet: ostendi tabellas Lentulo, et quaesivi, cognosceretne signum. Annuit. Est vero, inquam, notum signum, imago avi tui, etc., Cic. Cat. 3, 5, 10:E.(patera) in cistulā obsignata signo est,
Plaut. Am. 1, 1, 265; cf. Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:tabulae maximae signis hominum nobilium consignantur,
id. Quint. 6, 25:imprimat his signa tabellis,
Hor. S. 2, 6, 38:litterae integris signis praetoribus traduntur,
Cic. Cat. 3, 3, 6; Sall. C. 47, 3:signo laeso non insanire lagenae,
Hor. Ep. 2, 2, 134:volumen sub signo habere,
to have under seal, Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,
id. Agr. 1, 7, 21:nec pacta conventaque inpressis signis custodirentur,
Sen. Ben. 3, 15, 1:cum sol duodena peregit signa,
Ov. M. 13, 618.—A sign in the heavens, a constellation (cf. sidus):F.caeli subter labentia signa,
Lucr. 1, 2:loca caelio Omnia, dispositis signis ornata,
id. 5, 695:signorum ortus et obitus,
Cic. Inv. 1, 34, 59:signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis,
id. Rep. 6, 22, 24:in signo leonis,
id. Div. 1, 53, 121:signorum obitus speculari et ortus,
Verg. G. 1, 257; id. A. 7, 138:signum pluviale Capellae,
Ov. F. 5, 113:ponemusque suos ad vaga signa dies,
id. ib. 1, 310:nox caelo diffundere signa parabat,
Hor. S. 1, 5, 10; cf. id. C. 2, 8, 11.—Miraculous works (eccl. Lat.), Vulg. Dan. 3, 99; id. Matt. 24, 24; id. Joan. 2, 11 et saep. -
3 incurso
incurso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [incurro], to run to or against, to dash or strike against, to assault, attack (class.).I.Lit.(α).With in:(β).jam in vos incursabimus,
Plaut. Bacch. 5, 2, 29:in agmen Romanum,
Liv. 36, 14, 12.—With the simple acc.:2. B.aliquem pugnis,
to pitch into, Plaut. Rud. 3, 4, 16:(me) boves incursent cornibus,
id. Aul. 2, 2, 57: ubi vivos homines mortui incursant boves (meaning raw hides as whips), id. As. 1, 1, 22:agros Romanos,
to make an incursion into, Liv. 5, 31, 5; 2, 48, 6; 6, 36, 1:latera,
id. 22, 18, 14.—In pass.:agmen incursatum ab equitibus hostium,
Liv. 24, 41; Tac. A. 15, 1.—With dat.:silvasque tenent delphines, et altis Incursant ramis,
Ov. M. 1, 303:rupibus incursat,
runs against the rocks, id. ib. 14, 190.—Transf.:II.ea, quae oculis vel auribus incursant,
that strike, meet them, Quint. 10, 3, 28; cf.:pleraque in oculos incurrunt,
Quint. 10, 3, 16:incurrit haec nostra laurus in oculos,
Cic. Fam. 2, 16, 2:lana ovis nigrae, cui nullus alius color incursaverit,
is intermixed, Plin. 28, 8, 28, § 111.—Trop.:incursabit in te dolor meus,
Cic. Att. 12, 41, 2:in omnes amicos atque inimicos, notos atque ignotos,
Auct. Her. 4, 39, 51. -
4 invado
in-vādo, vāsi, vāsum (invasse, Lucil. Sat. 2, 4), 3, v. n. and a., to go, come, or get into, to enter upon.I.Lit.:B.ignis quocumque invasit, cuncta disturbat ac dissipat,
Cic. N. D. 2, 15, 41:consul exercitusque Romanus sine certamine urbem invasere,
Liv. 10, 10, 4; 24, 33 al.:forum,
Tac. H. 1, 33:oppidum,
Front. Strat. 3, 10, 2.—Transf.1.To get into, fall into: ut profugiens hostem, inimici invadam manus, Att. ap. Non. 234, 1.—2. 3.To enter upon, set foot upon:4.tuque invade viam,
Verg. A. 6, 260:lutum minis frigidum,
App. M. 9, p. 232, 11. —To enter violently, move against, rush upon, fall upon, assail, assault, attack, invade (syn. oppugno); constr with in and acc., or simple acc.(α).With in and acc. (so nearly always in Cic.; cf. II. B. g infra):(β).in oppidum antiquum et vetus,
Plaut. Bacch. 4, 4, 60:in transversa latera invaserant cohortes,
Liv. 27, 42:globus juvenum in ipsum consulem invadit,
id. 2, 47:in collum (mulieris) invasit,
fell upon her neck, Cic. Phil. 2, 31, 77:alicujus pectus amplexibus,
to embrace, Petr. 91:aliquem basiolis,
id. 85;with osculari,
id. 74:in Galliam,
Cic. Phil. 11, 2:si in eas (urbes) vi cum exercitu invasisses,
id. Verr. 2, 1, 20:cum ferro in aliquem,
id. Caecin. 9, 25.— Impers.:in oculos invadi nunc est optimum,
Plaut. As. 5, 2, 58.—With simple acc.:5.aciem hastati invadunt,
Liv. 9, 35:stationem hostium,
id. 37, 20:validissimas Pompeii copias,
Nep. Dat. 6, 7:vicinos portus,
Verg. A. 3, 382:urbem,
id. ib. 2, 265:jam tandem invasit medios,
id. ib. 12, 497:eam (Europam),
Nep. Them. 2:regem,
Val. Max. 3, 2, 3:in lecto cubantem,
Nep. Dion, 9, 4:greges,
Ov. F. 2, 210:madida cum veste gravatum,
Verg. A. 6, 361:ventus invasit nubem,
Lucr. 6, 174:canes appropinquantem invadunt,
Col. 7, 12, 7:castra,
Liv. 10, 35; cf.:quem semel invasit senectus,
Col. 2, 1, 4.— Pass.:sperans, mox effusos hostes invadi posse,
Sall. J. 87 fin. — Pass. impers.:signo dato, undique simul ex insidiis invaditur,
Sall. J. 113.—To rush into, enter hurriedly into a struggle, fight, etc. ( poet.):6.Martem,
Verg. A. 12, 712:proelia,
Mart. 9, 57, 6:certamina,
Sil. 17, 473:bella,
id. 9, 12:pugnam,
id. 12, 199 al.; cf.: in pugnas, Lucil. ap. Non. p. 323, 32; and:aut pugnam aut aliquid jam dudum invadere magnum mens agitat mihi,
to attempt, enter hurriedly upon, Verg. A. 9, 186. —To make an attack on, seize, grasp:II.Jubae barbam,
Suet. Caes. 71:cibum avidius,
Aur. Vict. Epit. 20, 9:pallium,
Petr. 5, 15:capillos,
Prop. 3, 8 (4, 7), 5:virgineos artus,
Ov. M. 11, 200; cf. Suet. Ner. 29. —Trop.A. (α).With in and acc.:(β).in multas pecunias,
Cic. Phil. 2, 16:in quod ipsa invaderet,
id. N. D. 2, 49, 124:in fortunas alicujus,
id. Phil. 2, 26, 65; id. Rosc. Am. 5:in praedia alicujus,
id. ib. 8:in nomen Marii,
id. Phil. 1, 1:in arcem illius causae,
id. Fam. 1, 9, 8. —With simple acc.:B.dictaturam,
Suet. Caes. 9:consulatum,
id. Aug. 26:rempublicam,
Just. 5, 8, 12:imperium,
Sall. J. 38.—To make an attack on, seize, lay hold of, attack, befall a person or thing; with simple acc., or in and acc., or dat.(α).With simple acc.:(β).cum gravis morbus invasit,
Plaut. As. 1, 1, 40:ne reliquos populares metus invaderet,
Sall. J. 35 fin.:cupido Marium,
id. ib. 89, 6; id. C. 31, 1 al.:tantus repente terror invasit, ut,
Caes. B. C. 1, 14.—With in and acc.:(γ).dolor in oculos,
Lucr. 6, 659:pestis in vitam invasit,
Cic. Off. 3, 7:in philosophiam,
id. Tusc. 2, 1, 4:in nomen Marii,
id. Phil. 1, 2, 5:vis avaritiae in animos eorum invasit,
Sall. J. 32, 4:vis morbi in corpus meum,
Liv. 28, 29; cf.:lassitudine invaserunt misero (mihi) in genua flemina,
Plaut. Ep. 5, 2, 5. [p. 993] —Rarely with dat.:(δ).furor invaserat improbis,
Cic. Fam. 16, 12, 2; Gell. 19, 4. —Absol.:C.ubi pro continentiā et aequitate lubido atque superbia invasere,
Sall. C. 2, 5:ubi contagio quasi pestilentia invasit,
id. ib. 10, 6:cum potentiā avaritia sine modo... invasere,
id. J. 41, 9.—To assail with words, accost ( poet.):continuo invadit,
Verg. A. 4, 265:Agrippa consules anni prioris invasit, cur silerent,
Tac. A. 6, 4:Vinnium Laco minaciter invasit,
id. H. 1, 33.—Hence, invāsus, a, um, P. a., ingrafted:comae, i. e. rami,
Pall. Insit. 120. -
5 petō
petō īvī and iī (perf. petīt, V., O; petīstī, C., V.; petīsse, C., O.; petīssem, C., L, O.), petītus, ere [PET-], to strive for, seek, aim at, repair to, make for, travel to: summum locum, Cs.: maris oras: navīs, take refuge in, N.: Troia peteretur classibus, V.: caelum pennis, fly to, O.: Grais Phasi petite viris, visited by the Greeks, O.: ille Reginam petit, turns to, V.: campum petit amnis, V.: mons petit astra, rises to, O.— To fall upon, rush at, attack, assault, assail, fly at, aim at, thrust at: Indutiomarum, aim at, Cs.: cuius latus mucro ille petebat: non latus, sed caput, aim at: Tarquinium spiculo infeste, L.: Mālo me, throw an apple at, V.: cui petit ungue genas, O.: Vos turba saxis petens, stoning, H.—Fig., to attack, assail: me epistulā: uter ab utro petitus insidiis esset, L.— To demand, exact, require: ex iis tantum, quantum res petet, hauriemus: poenas ab optimo quoque sui doloris, i. e. exact satisfaction.—To demand at law, sue for, claim: unde petitur... qui petit, the defendant... the plaintiff, T.: qui per se litem contestatur, sibi soli petit: alienos fundos.— To beg, beseech, ask, request, desire, entreat: flentes pacem petere, Cs.: Curtio tribunatum a Caesare, ask for Curtius: a te pro Ligario, intercede with you for: reus ut absolvatur: a te, ut, etc.—Of office, to solicit, be a candidate: nemo est ex iis, qui nunc petunt, qui, etc.: ambitiose regnum, L.— To woo, court, solicit: ut viros saepius peteret quam peteretur, S.: illam, O.: virgo ad libidinem petita, L.— To pursue, seek, strive after, aim at: fugā salutem, Cs.: praedam pedibus, O.: gloriam, S.: eloquentiae principatum: bene vivere, H.: conubiis natam sociare Latinis, V.: ex hostium ducibus victoriam, over, L.: imperium ex victis hostibus, L.— To fetch, bring, elicit, obtain, wrest, draw: E flammā cibum, T.: custodem in vincula, V.: a litteris doloris oblivionem: latere petitus imo spiritus, H.: gemitūs alto de corde petiti, O.— To take, betake oneself to, repair to: alium cursum, take another route: aliam in partem fugam, betake themselves to flight, Cs.— To refer to, relate to: Troianos haec monstra petunt, V.* * *petere, petivi, petitus Vattack; aim at; desire; beg, entreat, ask (for); reach towards, make for -
6 incidentia
1.incĭdo, cĭdi, cāsum, 3 ( fut. part. act. incasurus, Plin. 2, 27, 27, § 97; perf. scanned incĭdĕrunt, Lucr. 6, 1174), v. n. [in-cado], to fall into or upon a thing, to fall, light upon (freq. and class.).I.Lit.A.In gen., constr. with in and acc.; less freq. with other prepp., with the dat., or absol.(α).With in and acc.:(β).in foveam,
Cic. Phil. 4, 5, 12:ex spelunca saxum in crura ejus incidit,
id. Fat. 3, 6:e nubi in nubem vis incidit ardens fulminis,
Lucr. 6, 145; cf. id. 296:in segetem flamma,
falls, Verg. A. 2, 305:pestilentia in urbem,
Liv. 27, 23 fin.:ut incideret luna tum in eam metam, quae esset umbra terrae, etc.,
entered, Cic. Rep. 1, 14, 22:in oculos,
Plin. 20, 17, 73, § 187:incidentibus vobis in vallum portasque,
Liv. 27, 13, 2:in laqueos,
Juv. 10, 314.—With other prepp.:(γ).incidit ictus Ingens ad terram duplicato poplite Turnus,
Verg. A. 12, 926:(turris) super agmina late incidit,
id. ib. 2, 467.—With dat.:(γ).incidere portis,
to rush into, Liv. 5, 11, 14; 5, 26, 8:lymphis putealibus,
Lucr. 6, 1174:caput incidit arae,
Ov. M. 5, 104: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, Liv. 21, 10, 10:ultimis Romanis,
id. 28, 13, 9:jacenti,
Stat. Th. 5, 233:hi duo amnes confluentes incidunt Oriundi flumini,
empty, fall into, Liv. 44, 31, 4:modo serius incidis (sol) undis,
sink, Ov. M. 4, 198.—Absol.:B. (α).illa (hasta) volans, umeri surgunt qua tegmina summa, incidit,
Verg. A. 10, 477: incidit Adriaci spatium admirabile rhombi, i. e. into the fisherman ' s net, Juv. 4, 39. —With in and acc.:(β).in aliquem incurrere atque incidere,
Cic. Planc. 7, 17:cum hic in me incidit,
id. ib. 41, 99:C. Valerius Procillus, cum in fuga catenis vinctus traheretur, in ipsum Caesarem incidit,
Caes. B. G. 1, 53, 5:in insidias,
Cic. Fam. 7, 3, 3; cf.:in quos (milites), si qui ex acie fugerint, de improviso incidant,
id. Rosc. Am. 52, 151:in manus alicujus,
id. Clu. 7, 21:in vituperatores,
id. Fam. 7, 3, 6; 6, 1, 25.—With inter:(γ).inter catervas armatorum,
Liv. 25, 39.—With dat.:(δ).qui (oculi) quocumque inciderunt,
Cic. Mil. 1, 1; Plin. Ep. 5, 6, 13; Quint. 11, 3, 50:sane homini praeter opinionem improviso incidi,
Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:incidit huic Appennicolae bellator filius Anni,
Verg. A. 11, 699.—With acc. alone (late Lat.):C.bene quod meas potissimum manus incidisti,
App. M. 6, p. 176, 24; id. ib. p. 179, 4:fatales laqueos,
Vulc. Gall. Avid. Caes. 2, § 2.—Transf., to fall upon, attack, assault: triarii consurgentes... in hostem incidebant. Liv. 8, 8, 13:II.postquam acrius ultimis incidebat Romanus,
id. 28, 13, 9.Trop.A.In gen., to fall into any condition.(α).With in and acc.:(β).in morbum,
Cic. Fam. 13, 29, 4: in febriculam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21 fin.:in miserias,
id. Phil. 2, 10, 24; cf.:qui inciderant (sc. in morbum) haud facile septimum diem superabant,
Liv. 41, 21, 5:ut si in hujusmodi amicitias ignari casu aliquo inciderint,
Cic. Lael. 12, 42:quodsi quis etiam a culpa vacuus in amicitiam ejus inciderat,
Sall. C. 14, 4:in honoris contentionem,
Cic. Lael. 10, 34:in imperiorum, honorum, gloriae cupiditatem,
id. Off. 1, 8, 26:in furorem et insaniam,
Cic. Pis. 20, 46. —With acc. alone:B.caecitatem, Ambros. de Tobia, 2: iram,
Lact. Plac. Narr. Fab. 1, 10:amorem,
id. ib. 14, 1.—To fall upon, befall:C.eo anno pestilentia gravis incidit in urbem agrosque,
Liv. 27, 23, 6:tantus terror incidit ejus exercitui,
fell upon, Caes. B. C. 3, 13, 2; cf.:ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.,
happened, Cic. de Or. 1, 7, 26.—In partic.1.To fall upon accidentally; to light upon, in thought or conversation:2.non consulto, sed casu in eorum mentionem incidi,
Cic. Div. in Caecil. 15, 50; id. Lael. 1, 3; cf.:fortuito in sermonem alicujus incidere,
id. de Or. 1, 24, 111:in eum sermonem incidere, qui, etc.,
id. Lael. 1, 2:in varios sermones,
id. Att. 16, 2, 4:cum in eam memoriam et recordationem nuper ex sermone quodam incidissemus,
id. Brut. 2, 9:iterum in mentionem incidimus viri,
Tac. H. 4, 5; Plin. Ep. 9, 33, 1.—To come or occur to one's mind:3.sapiens appeteret aliquid, quodcumque in mentem incideret et quodcumque tamquam occurreret,
come into his mind, Cic. Fin. 4, 16, 43; cf. Ter. Phorm. 1, 3, 5; id. Heaut. 3, 1, 75:redeunti, ex ipsa re mihi incidit suspicio,
id. And. 2, 2, 22; 3, 2, 21:tanta nunc suspicio de me incidit,
id. Ad. 4, 4, 5:dicam, verum, ut aliud ex alio incidit,
id. Heaut. 3, 3, 37:nihil te effugiet atque omne. quod erit in re occurret atque incidet,
Cic. de Or. 2, 34, 147:potantibus his apud Sex. Tarquinium incidit de uxoribus mentio,
Liv. 1, 57, 6.—To fall upon, happen in a certain time.(α).With in and acc.:(β).quod in id rei publicae tempus non incideris, sed veneris — judicio enim tuo, non casu in ipsum discrimen rerum contulisti tribunatum tuum—profecto vides, quanta vis, etc.,
Cic. Fam. 2, 7, 2:quorum aetas in eorum tempora, quos nominavi, incidit,
Cic. Or. 12, 39; cf. id. Fam. 5, 15, 3:quoniam in eadem rei publicae tempora incidimus,
id. ib. 5, 8, 3 fin.:facies me in quem diem Romana incidant mysteria certiorem,
id. Att. 6, 1, 26:cum in Kalendas Januarias Compitaliorum dies incidisset,
id. Pis. 4, 8:quae (bella) in ejus aetatem gravissima inciderunt,
Quint. 12, 11, 16: in eum annum quo erat Hortensius consul futurus, incidere, to fall into, i. e. to extend the case until, etc., id. 6, 5, 4; cf.:quintus annus cum in te praetorem incidisset,
Cic. Verr. 2, 2, 56, § 139.—With acc. alone (late Lat.):4.ut menses... autumnale tempus inciderent,
Sol. 1, § 44.—To fall out, happen, occur:5.et in nostra civitate et in ceteris, multis fortissimis atque optimis viris injustis judiciis tales casus incidisse,
Cic. Fam. 5, 17, 3:si quid tibi durius inciderit,
Prop. 1, 15, 28; cf.: si casus inciderit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:incidunt saepe tempora cum, etc.,
id. Off. 1, 10, 31:eorum ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio,
id. ib. 1, 43, 152:potest incidere quaestio,
Quint. 7, 1, 19:verbum si quod minus usitatum incidat,
id. 2, 5, 4:in magnis quoque auctoribus incidunt aliqua vitiosa,
id. 10, 2, 15; 11, 1, 70; Cels. 5, 27, 3: ea accidisse non quia haec facta sunt, arbitror;verum haec ideo facta, quia incasura erant illa,
Plin. 2, 27, 27, § 97:si quando ita incidat,
Quint. 2, 5, 5; cf.:forte ita incidit, ut, etc.,
Liv. 26, 23, 2:forte ita inciderat, ne, etc.,
id. 1, 46, 5.—To fall in with, coincide, agree with, in opinion, etc.:6.ne ipse incidat in Diodorum, etc.,
Cic. Fat. 8, 15.—To stumble upon, undertake at random:2. I.sic existumes non me fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse, etc.,
Cic. Fam. 5, 8, 3.— Hence in part. pres.: incĭdentĭa, subst., occurrences, events, Amm. 14, 5, 4; 22, 9, 2 al.Lit.:B.teneris arboribus incisis atque inflexis,
Caes. B. G. 2, 17, 4:arbores,
Plin. 12, 14, 30, § 54; 32, § 58:inciditur vitro, lapide, osseisve cultellis,
id. 12, 25, 54, § 115; cf.:palmes inciditur in medullam,
id. 14, 9, 11, § 84:venam,
to open, id. 29, 6, 58, § 126; Cels. 2, 8; Tac. A. 16, 19; cf.:incisi nervi,
Plin. 11, 37, 88, § 218:circa vulnus scalpello,
Cels. 5, 27, 3:pinnas,
to clip, Cic. Att. 4, 2, 5; so,vites falce,
Verg. E. 3, 11:pulmo incisus,
cut up, divided, Cic. Div. 1, 39, 85; cf.:eupatoria foliis per extremitates incisis,
i. e. notched, indented, Plin. 5, 6, 29, § 65:nos linum incidimus, legimus,
cut through, cut, Cic. Cat. 3, 5, 10:funem,
Verg. A. 3, 667: corpora mortuorum, to dissect, Cels. praef.:nocentes homines vivos,
id. ib.:quid habet haruspex cur pulmo incisus etiam in bonis extis dirimat tempus?
Cic. Div. 1, 39, 85:si rectum limitem rupti torrentibus pontes inciderint,
cut through, broken through, Quint. 2, 13, 16:squamisque incisus adaestuat amnis,
Stat. Th. 5, 517:non incisa notis marmcra publicis,
engraved, Hor. C. 4, 8, 13:tabula... his ferme incisa litteris fuit,
Liv. 6, 29 fin. —Transf.1.To cut in, to carve, engrave, inscribe on any thing; usually constr. with in and abl.; less freq. with in and acc., the dat., or absol.(α).With in and abl.:(β).id non modo tum scripserunt, verum etiam in aere incisum nobis tradiderunt,
Cic. Verr. 2, 4, 65; cf.:foedus in columna aenea incisum et perscriptum,
id. Balb. 23, 53; id. Verr. 2, 2, 63, § 154:in qua basi grandibus litteris P. Africani nomen erat incisum,
id. ib. 2, 4, 34, §74: nomina in tabula incisa,
id. Fam. 13, 36, 1:notum est carmen incisum in sepulcro,
id. de Sen. 17, 61; id. Pis. 29, 72; id. Font. 14, 31:incidens litteras in fago recenti,
Plin. 16, 9, 14, § 35:indicem in aeneis tabulis,
Suet. Aug. 101:quae vos incidenda in aere censuistis,
Plin. Pan. 75, 1.—With in and acc.:(γ).quae (acta) ille in aes incidit,
Plin. Pan. 1, 7, 16:leges in aes incisae,
Liv. 3, 57 fin.:lege jam in aes incisā,
Suet. Aug. 28 fin.:quod ita erit gestum, lex erit, et in aes incidi jubebitis credo illa legitima: consules populum jure rogaverunt, etc.,
Cic. Phil. 1, 10, 26.—With dat. ( poet. and post-Aug.):(δ).verba ceris,
Ov. M. 9, 529:amores arboribus,
Verg. E. 10, 53:fastos marmoreo parieti,
Suet. Gramm. 17:nomen non trabibus aut saxis,
Plin. Pan. 54, 7; cf.:primum aliquid da, quod possim titulis incidere,
i. e. among your titles, Juv. 8, 69.—Absol.:2.incidebantur jam domi leges,
Cic. Mil. 32, 87; cf.:tabula his litteris incīsa,
Liv. 6, 29, 9:sine delectu morum quisquis incisus est,
inscribed, registered, Sen. Ben. 4, 28:Victorem litteris incisis appellare,
Macr. S. 3, 6, 11.—To make by [p. 921] cutting, to cut (rare):II.ferroque incidit acuto Perpetuos dentes et serrae repperit usum,
Ov. M. 8, 245:novas incide faces, tibi ducitur uxor,
Verg. E. 8, 29; Col. 2, 21, 3.Trop.A.To break off, interrupt, put an end to:B.poëma ad Caesarem, quod institueram, incidi,
have broken off, stopped, Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 11:inciditur omnis jam deliberatio, si intellegitur non posse fieri,
id. de Or. 2, 82, 336; cf. Liv. 32, 37, 5:tandem haec singultu verba incidente profatur,
Stat. Th. 9, 884:novas lites,
Verg. E. 9, 14:ludum,
Hor. Ep. 1, 14, 36:vocis genus crebro incidens,
broken, interrupted, Cic. de Or. 3, 58, 217.—To cut off, cut short, take away, remove:C. 1.media,
to cut short, Cic. Phil. 2, 19, 47:qui mihi pinnas inciderant nolunt easdem renasci,
id. 4, 2, 5:Tarquinius spe omni reditus incisā exsulatum Tusculum abiit,
cut off, Liv. 2, 15, 7:spe incisā,
id. 3, 58, 6; 35, 31, 7; cf. id. 44, 6, 13; 44, 13, 3:tantos actus,
Sil. 3, 78:ipsam, quam promimus horam casus incidit,
Sen. Ep. 101:testamentum,
to annul, invalidate, Dig. 28, 4, 3.—incī-sum, i, n., rhet. t. t. for the Gr. komma, a section or division of a sentence, a clause: quae nescio cur, cum Graeci kommata et kôla nominent, nos non recte incisa et membra dicamus, Cic. Or. 62, 211 (for which:2.incisiones et membra,
id. 64, 261):incisum erit sensus non expleto numero conclusus, plerisque pars membri,
Quint. 9, 4, 122; cf. id. ib. 22; 32; 44; 67; 123.—incīsē, adv., in short clauses:quo pacto deceat incise membratimve dici,
Cic. Or. 63, 212; cf. incisim. -
7 incido
1.incĭdo, cĭdi, cāsum, 3 ( fut. part. act. incasurus, Plin. 2, 27, 27, § 97; perf. scanned incĭdĕrunt, Lucr. 6, 1174), v. n. [in-cado], to fall into or upon a thing, to fall, light upon (freq. and class.).I.Lit.A.In gen., constr. with in and acc.; less freq. with other prepp., with the dat., or absol.(α).With in and acc.:(β).in foveam,
Cic. Phil. 4, 5, 12:ex spelunca saxum in crura ejus incidit,
id. Fat. 3, 6:e nubi in nubem vis incidit ardens fulminis,
Lucr. 6, 145; cf. id. 296:in segetem flamma,
falls, Verg. A. 2, 305:pestilentia in urbem,
Liv. 27, 23 fin.:ut incideret luna tum in eam metam, quae esset umbra terrae, etc.,
entered, Cic. Rep. 1, 14, 22:in oculos,
Plin. 20, 17, 73, § 187:incidentibus vobis in vallum portasque,
Liv. 27, 13, 2:in laqueos,
Juv. 10, 314.—With other prepp.:(γ).incidit ictus Ingens ad terram duplicato poplite Turnus,
Verg. A. 12, 926:(turris) super agmina late incidit,
id. ib. 2, 467.—With dat.:(γ).incidere portis,
to rush into, Liv. 5, 11, 14; 5, 26, 8:lymphis putealibus,
Lucr. 6, 1174:caput incidit arae,
Ov. M. 5, 104: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, Liv. 21, 10, 10:ultimis Romanis,
id. 28, 13, 9:jacenti,
Stat. Th. 5, 233:hi duo amnes confluentes incidunt Oriundi flumini,
empty, fall into, Liv. 44, 31, 4:modo serius incidis (sol) undis,
sink, Ov. M. 4, 198.—Absol.:B. (α).illa (hasta) volans, umeri surgunt qua tegmina summa, incidit,
Verg. A. 10, 477: incidit Adriaci spatium admirabile rhombi, i. e. into the fisherman ' s net, Juv. 4, 39. —With in and acc.:(β).in aliquem incurrere atque incidere,
Cic. Planc. 7, 17:cum hic in me incidit,
id. ib. 41, 99:C. Valerius Procillus, cum in fuga catenis vinctus traheretur, in ipsum Caesarem incidit,
Caes. B. G. 1, 53, 5:in insidias,
Cic. Fam. 7, 3, 3; cf.:in quos (milites), si qui ex acie fugerint, de improviso incidant,
id. Rosc. Am. 52, 151:in manus alicujus,
id. Clu. 7, 21:in vituperatores,
id. Fam. 7, 3, 6; 6, 1, 25.—With inter:(γ).inter catervas armatorum,
Liv. 25, 39.—With dat.:(δ).qui (oculi) quocumque inciderunt,
Cic. Mil. 1, 1; Plin. Ep. 5, 6, 13; Quint. 11, 3, 50:sane homini praeter opinionem improviso incidi,
Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:incidit huic Appennicolae bellator filius Anni,
Verg. A. 11, 699.—With acc. alone (late Lat.):C.bene quod meas potissimum manus incidisti,
App. M. 6, p. 176, 24; id. ib. p. 179, 4:fatales laqueos,
Vulc. Gall. Avid. Caes. 2, § 2.—Transf., to fall upon, attack, assault: triarii consurgentes... in hostem incidebant. Liv. 8, 8, 13:II.postquam acrius ultimis incidebat Romanus,
id. 28, 13, 9.Trop.A.In gen., to fall into any condition.(α).With in and acc.:(β).in morbum,
Cic. Fam. 13, 29, 4: in febriculam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21 fin.:in miserias,
id. Phil. 2, 10, 24; cf.:qui inciderant (sc. in morbum) haud facile septimum diem superabant,
Liv. 41, 21, 5:ut si in hujusmodi amicitias ignari casu aliquo inciderint,
Cic. Lael. 12, 42:quodsi quis etiam a culpa vacuus in amicitiam ejus inciderat,
Sall. C. 14, 4:in honoris contentionem,
Cic. Lael. 10, 34:in imperiorum, honorum, gloriae cupiditatem,
id. Off. 1, 8, 26:in furorem et insaniam,
Cic. Pis. 20, 46. —With acc. alone:B.caecitatem, Ambros. de Tobia, 2: iram,
Lact. Plac. Narr. Fab. 1, 10:amorem,
id. ib. 14, 1.—To fall upon, befall:C.eo anno pestilentia gravis incidit in urbem agrosque,
Liv. 27, 23, 6:tantus terror incidit ejus exercitui,
fell upon, Caes. B. C. 3, 13, 2; cf.:ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.,
happened, Cic. de Or. 1, 7, 26.—In partic.1.To fall upon accidentally; to light upon, in thought or conversation:2.non consulto, sed casu in eorum mentionem incidi,
Cic. Div. in Caecil. 15, 50; id. Lael. 1, 3; cf.:fortuito in sermonem alicujus incidere,
id. de Or. 1, 24, 111:in eum sermonem incidere, qui, etc.,
id. Lael. 1, 2:in varios sermones,
id. Att. 16, 2, 4:cum in eam memoriam et recordationem nuper ex sermone quodam incidissemus,
id. Brut. 2, 9:iterum in mentionem incidimus viri,
Tac. H. 4, 5; Plin. Ep. 9, 33, 1.—To come or occur to one's mind:3.sapiens appeteret aliquid, quodcumque in mentem incideret et quodcumque tamquam occurreret,
come into his mind, Cic. Fin. 4, 16, 43; cf. Ter. Phorm. 1, 3, 5; id. Heaut. 3, 1, 75:redeunti, ex ipsa re mihi incidit suspicio,
id. And. 2, 2, 22; 3, 2, 21:tanta nunc suspicio de me incidit,
id. Ad. 4, 4, 5:dicam, verum, ut aliud ex alio incidit,
id. Heaut. 3, 3, 37:nihil te effugiet atque omne. quod erit in re occurret atque incidet,
Cic. de Or. 2, 34, 147:potantibus his apud Sex. Tarquinium incidit de uxoribus mentio,
Liv. 1, 57, 6.—To fall upon, happen in a certain time.(α).With in and acc.:(β).quod in id rei publicae tempus non incideris, sed veneris — judicio enim tuo, non casu in ipsum discrimen rerum contulisti tribunatum tuum—profecto vides, quanta vis, etc.,
Cic. Fam. 2, 7, 2:quorum aetas in eorum tempora, quos nominavi, incidit,
Cic. Or. 12, 39; cf. id. Fam. 5, 15, 3:quoniam in eadem rei publicae tempora incidimus,
id. ib. 5, 8, 3 fin.:facies me in quem diem Romana incidant mysteria certiorem,
id. Att. 6, 1, 26:cum in Kalendas Januarias Compitaliorum dies incidisset,
id. Pis. 4, 8:quae (bella) in ejus aetatem gravissima inciderunt,
Quint. 12, 11, 16: in eum annum quo erat Hortensius consul futurus, incidere, to fall into, i. e. to extend the case until, etc., id. 6, 5, 4; cf.:quintus annus cum in te praetorem incidisset,
Cic. Verr. 2, 2, 56, § 139.—With acc. alone (late Lat.):4.ut menses... autumnale tempus inciderent,
Sol. 1, § 44.—To fall out, happen, occur:5.et in nostra civitate et in ceteris, multis fortissimis atque optimis viris injustis judiciis tales casus incidisse,
Cic. Fam. 5, 17, 3:si quid tibi durius inciderit,
Prop. 1, 15, 28; cf.: si casus inciderit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:incidunt saepe tempora cum, etc.,
id. Off. 1, 10, 31:eorum ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio,
id. ib. 1, 43, 152:potest incidere quaestio,
Quint. 7, 1, 19:verbum si quod minus usitatum incidat,
id. 2, 5, 4:in magnis quoque auctoribus incidunt aliqua vitiosa,
id. 10, 2, 15; 11, 1, 70; Cels. 5, 27, 3: ea accidisse non quia haec facta sunt, arbitror;verum haec ideo facta, quia incasura erant illa,
Plin. 2, 27, 27, § 97:si quando ita incidat,
Quint. 2, 5, 5; cf.:forte ita incidit, ut, etc.,
Liv. 26, 23, 2:forte ita inciderat, ne, etc.,
id. 1, 46, 5.—To fall in with, coincide, agree with, in opinion, etc.:6.ne ipse incidat in Diodorum, etc.,
Cic. Fat. 8, 15.—To stumble upon, undertake at random:2. I.sic existumes non me fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse, etc.,
Cic. Fam. 5, 8, 3.— Hence in part. pres.: incĭdentĭa, subst., occurrences, events, Amm. 14, 5, 4; 22, 9, 2 al.Lit.:B.teneris arboribus incisis atque inflexis,
Caes. B. G. 2, 17, 4:arbores,
Plin. 12, 14, 30, § 54; 32, § 58:inciditur vitro, lapide, osseisve cultellis,
id. 12, 25, 54, § 115; cf.:palmes inciditur in medullam,
id. 14, 9, 11, § 84:venam,
to open, id. 29, 6, 58, § 126; Cels. 2, 8; Tac. A. 16, 19; cf.:incisi nervi,
Plin. 11, 37, 88, § 218:circa vulnus scalpello,
Cels. 5, 27, 3:pinnas,
to clip, Cic. Att. 4, 2, 5; so,vites falce,
Verg. E. 3, 11:pulmo incisus,
cut up, divided, Cic. Div. 1, 39, 85; cf.:eupatoria foliis per extremitates incisis,
i. e. notched, indented, Plin. 5, 6, 29, § 65:nos linum incidimus, legimus,
cut through, cut, Cic. Cat. 3, 5, 10:funem,
Verg. A. 3, 667: corpora mortuorum, to dissect, Cels. praef.:nocentes homines vivos,
id. ib.:quid habet haruspex cur pulmo incisus etiam in bonis extis dirimat tempus?
Cic. Div. 1, 39, 85:si rectum limitem rupti torrentibus pontes inciderint,
cut through, broken through, Quint. 2, 13, 16:squamisque incisus adaestuat amnis,
Stat. Th. 5, 517:non incisa notis marmcra publicis,
engraved, Hor. C. 4, 8, 13:tabula... his ferme incisa litteris fuit,
Liv. 6, 29 fin. —Transf.1.To cut in, to carve, engrave, inscribe on any thing; usually constr. with in and abl.; less freq. with in and acc., the dat., or absol.(α).With in and abl.:(β).id non modo tum scripserunt, verum etiam in aere incisum nobis tradiderunt,
Cic. Verr. 2, 4, 65; cf.:foedus in columna aenea incisum et perscriptum,
id. Balb. 23, 53; id. Verr. 2, 2, 63, § 154:in qua basi grandibus litteris P. Africani nomen erat incisum,
id. ib. 2, 4, 34, §74: nomina in tabula incisa,
id. Fam. 13, 36, 1:notum est carmen incisum in sepulcro,
id. de Sen. 17, 61; id. Pis. 29, 72; id. Font. 14, 31:incidens litteras in fago recenti,
Plin. 16, 9, 14, § 35:indicem in aeneis tabulis,
Suet. Aug. 101:quae vos incidenda in aere censuistis,
Plin. Pan. 75, 1.—With in and acc.:(γ).quae (acta) ille in aes incidit,
Plin. Pan. 1, 7, 16:leges in aes incisae,
Liv. 3, 57 fin.:lege jam in aes incisā,
Suet. Aug. 28 fin.:quod ita erit gestum, lex erit, et in aes incidi jubebitis credo illa legitima: consules populum jure rogaverunt, etc.,
Cic. Phil. 1, 10, 26.—With dat. ( poet. and post-Aug.):(δ).verba ceris,
Ov. M. 9, 529:amores arboribus,
Verg. E. 10, 53:fastos marmoreo parieti,
Suet. Gramm. 17:nomen non trabibus aut saxis,
Plin. Pan. 54, 7; cf.:primum aliquid da, quod possim titulis incidere,
i. e. among your titles, Juv. 8, 69.—Absol.:2.incidebantur jam domi leges,
Cic. Mil. 32, 87; cf.:tabula his litteris incīsa,
Liv. 6, 29, 9:sine delectu morum quisquis incisus est,
inscribed, registered, Sen. Ben. 4, 28:Victorem litteris incisis appellare,
Macr. S. 3, 6, 11.—To make by [p. 921] cutting, to cut (rare):II.ferroque incidit acuto Perpetuos dentes et serrae repperit usum,
Ov. M. 8, 245:novas incide faces, tibi ducitur uxor,
Verg. E. 8, 29; Col. 2, 21, 3.Trop.A.To break off, interrupt, put an end to:B.poëma ad Caesarem, quod institueram, incidi,
have broken off, stopped, Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 11:inciditur omnis jam deliberatio, si intellegitur non posse fieri,
id. de Or. 2, 82, 336; cf. Liv. 32, 37, 5:tandem haec singultu verba incidente profatur,
Stat. Th. 9, 884:novas lites,
Verg. E. 9, 14:ludum,
Hor. Ep. 1, 14, 36:vocis genus crebro incidens,
broken, interrupted, Cic. de Or. 3, 58, 217.—To cut off, cut short, take away, remove:C. 1.media,
to cut short, Cic. Phil. 2, 19, 47:qui mihi pinnas inciderant nolunt easdem renasci,
id. 4, 2, 5:Tarquinius spe omni reditus incisā exsulatum Tusculum abiit,
cut off, Liv. 2, 15, 7:spe incisā,
id. 3, 58, 6; 35, 31, 7; cf. id. 44, 6, 13; 44, 13, 3:tantos actus,
Sil. 3, 78:ipsam, quam promimus horam casus incidit,
Sen. Ep. 101:testamentum,
to annul, invalidate, Dig. 28, 4, 3.—incī-sum, i, n., rhet. t. t. for the Gr. komma, a section or division of a sentence, a clause: quae nescio cur, cum Graeci kommata et kôla nominent, nos non recte incisa et membra dicamus, Cic. Or. 62, 211 (for which:2.incisiones et membra,
id. 64, 261):incisum erit sensus non expleto numero conclusus, plerisque pars membri,
Quint. 9, 4, 122; cf. id. ib. 22; 32; 44; 67; 123.—incīsē, adv., in short clauses:quo pacto deceat incise membratimve dici,
Cic. Or. 63, 212; cf. incisim. -
8 aggredior (ad-g-)
aggredior (ad-g-) gressus, ī, dep. [ad + gradior], to approach: aliquo. — Esp., to approach, apply to, address: legatos aggreditur, S.: iudicem, to influence: mortales pecuniā, with bribes, S.: Venerem dictis, to accost, V.: astute, make advances, T.—To go against, fall upon, attack, assault: eos impeditos, Cs.: milites, S.: bene comitatum: alqm ferro, O.: murum scalis, S.: comminus, O.: adgressi iniciunt vincula, attacking, V.—Fig., to set about, undertake, assume, begin, attempt, try: de quibus dicere adgrediar: avellere Palladium, V.: oppidum oppugnare, Cs.: mollire impetum, L.: ad crimen: ad petitionem consulatūs, to become a candidate: ad faciendam iniuriam: ancipitem causam: maiora, S.: aliā viā, try another way, T. — To lay claim to, seize (poet.): magnos honores, V. -
9 incursō
incursō āvī, ātus, āre, freq. [incurro], to run into, run against, strike against, assault, attack: agros, L.: in agmen Romanum, L.: agmen incursatum ab equitibus hostium, L.: delphines altis Incursant ramis, O.: Rupibus, run upon, O.: incursabit in te dolor meus, i. e. will vent itself.* * *incursare, incursavi, incursatus Vstrike/run/dash against, attack; make raids upon -
10 ingruō
ingruō uī, —, ere [GAL-], to break in, come violently, assault in force, fall upon: fert Ingruere hostīs, V.: Italis, V.: si bellum ingrueret, V.: ferreus ingruit imber, V.: ingruere morbi in remiges coeperunt, L.: ab cuniculo ingruens periculum, L.* * *ingruere, ingrui, - Vadvance threateningly; make an onslaught on; break in, come violently, force -
11 in-vādō
in-vādō vāsī, vāsus, ere, to go into, enter: ignis, quocumque invasit: urbem, L.: viam, enter upon, V.: tria millia stadiorum, to accomplish, Ta. —To enter violently, move against, rush upon, fall upon, assail, assault, attack, invade: in transversa latera invaserant cohortes, L.: in collum (mulieris) invasit, fell upon her neck: in Caecinam cum ferro: Romanos, S.: aciem, L.: Pompei copias, N.: portūs, V.: in lecto cubantem, N.: madidā cum veste gravatum, V.: sperans, hostīs invadi posse, S.: undique simul invaditur, S.—Fig., to fall upon, seize, take possession of, usurp: in multas pecunias: in eius viri fortunas: in arcem illius causae: regnum animo, S.—To make an attack on, seize, lay hold of, attack, befall: contagio invasit, civitas immutata, S.: tantus repente terror invasit, ut, Cs.: cupido Marium, S.: Me tremor invasit, O.: in philosophiam: in corpus meum vis morbi, L.: furor invaserat improbis.—To take hold of, undertake, attempt: Martem clipeis, V.— To assail with words, accost: continuo invadit, V.: alqm minaciter, Ta.: consules, cur, etc., Ta. -
12 prō-pūgnō
prō-pūgnō āvī, ātus, āre, to go forth to fight, sally, make sorties: ex silvis rari, Cs.—To fight in defence, repel an assault, resist: uno tempore propugnare et munire, Cs.: pro suo partu: multos e muris propugnantes hastā transfixit, Cu.: munimenta, defend, Ta.—Fig., to contend, argue in defence, be a champion: pro illorum famā: pro salute. -
13 rapiō
rapiō puī (old fut perf. rapsit, C.), raptus, ere [RAP-], to seize and carry off, snatch, tear, pluck, drag, hurry away: sublimen intro hunc rape, T.: quo fessum rapitis? V.: Quo me cunque rapit tempestas, H.: sumasne pudenter An rapias, snatch, H.: ab aede rapuit funale, O.: de volnere telum, V.: commeatum in navīs rapiunt, L.: pars densa ferarum Tecta rapit, i. e. break off boughs of trees (in collecting wood), V.: in ius, drag before a court, H.: ob facinus ad supplicium, hale: alii ad necem rapiebantur: ad stuprum matres, L.: (infantes) ab ubere rapti, V.: nec variis obsita frondibus Sub divom rapiam, drag into open day, H.: Nasonis carmina rapti, i. e. torn from his home, O.— To hurry, impel, drive, cause to hasten: Quattuor hinc rapimur raedis, H.: per aequora navem, V.: ventis per aequora, O.: missos currūs, H.: arma rapiat iuventus, snatch, V.: arma, O.: bipennem dextrā, V.: rapiuntque ruuntque, hurry and bustle, V.—With pron reflex., to make haste, hasten, hurry, fly: ocius hinc te Ni rapis, H.: se ad caedem optimi cuiusque.— To carry off by force, seize, rob, ravish, plunder, ravage, lay waste, take by assault, carry by storm: spes rapiendi occaecat animos: semper rapiens, semper ebrius: raptas ad litora vertere praedas, V.: rapere omnes trahere, S.: vivere latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset: virgines, to abduct, S.: Arsit Atrides Virgine raptā, H.: Omne sacrum rapiente dextrā, H.: alii rapiunt incensa feruntque Pergama, pillage and plunder, V.: castra urbesque primo impetu rapere, L.— To carry off suddenly, snatch away, destroy: improvisa leti Vis rapuit rapietque gentes, H.: rapto de fratre dolens, H.: Et labor et durae rapit inclementia mortis, i. e. hurries on, V.— To take, catch, assume: flammam, catch quickly, V.: nigrum colorem, O.: Virga... Vim rapuit monstri, imbibed, O.— To lead on hurriedly: Halesus Turno feroces Mille rapit populus, leads hastily on, V.: Nec rapit inmensos orbīs per humum, sweeps along, V.—Fig., to snatch away, carry along, hurry away: ipsae res verba rapiunt, carry along with them: (comoediam) in peiorem partem, i. e. misrepresent, T.: Si quis in adversum rapiat casusve deusve, V.: almum Quae rapit hora diem, snatches away, H.: simul tecum solacia rapta, V. — To drive, impel, carry away, precipitate, transport, ravish, captivate, overwhelm, draw irresistibly: ad divinarum rerum cognitionem curā studioque rapi: semper eo tractus est, quo libido rapuit: amentiā rapi: Furorne caecus, an rapit vis acrior, An culpa? H.: animum In partīs rapit varias, turns hurriedly, V.: ad quas (res) plerique inflammati aviditate rapiuntur.— To seize by violence, snatch, steal: Hippodameam raptis nanctu'st nuptiis, Enn. ap. C.: Venerem incertam, H.: sed rapiat sitiens Venerem, but may eagerly seize upon, V.— To snatch, seize quickly, hasten, precipitate: rapienda occasio, Iu.: viam, hasten, O.: ut limis rapias, quid velit, etc., may hastily note, H.: raptae prope inter arma nuptiae, L.* * *rapere, rapui, raptus Vdrag off; snatch; destroy; seize, carry off; pillage; hurry -
14 adsulto
adsultare, adsultavi, adsultatus Vjump/leap at/towards/upon; dash against; attack, assault, make an attack (on) -
15 assulto
assultare, assultavi, assultatus Vjump/leap at/towards/upon; dash against; attack, assault, make an attack (on) -
16 admoveo
ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).I.Lit.A.In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:B.copias in locum,
Liv. 42, 57:signa Achradinae,
id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:castra,
Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:jam admovebat rex,
Curt. 9, 4:jam opera admoventi deditio est facta,
Liv. 32, 32:scalas moenibus,
Tac. A. 13, 39. — Trop.:quot admovi illi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,
Cic. Clu. 13;so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),
id. Verr. 2, 5, 63:dolorum faces,
id. Off. 2, 10, 37:cumque quasi faces ei doloris admoverentur,
id. Tusc. 2, 25, 61:fasciculum ad nares,
id. ib. 3, 18 fin.:pecus flagrantibus aris,
Verg. A. 12, 171:admotae hostiae (sc. aris),
Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:labra poculis,
Verg. E. 3, 43:ignes templis,
Tib. 3, 5, 11:exercitum Ariminum,
Liv. 28, 46:vultum ad auditores,
Auct. Her. 3, 15:animam admotis fugientem sustinet herbis,
Ov. M. 10, 188:(opes) Stygiis admoverat umbris,
id. ib. 1, 139:manus operi,
to apply, id. ib. 10, 254:capiti diadema,
Suet. Caes. 79:digitum scripturae,
id. Aug. 80:oscula,
to give a kiss, Ov. M. 10, 644:aliquem ad munera publica,
to promote, advance, Suet. Tib. 10:infantes papillae,
to put to, id. Tib. 44 al.:gressum,
to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—Esp.1.To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:2.nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,
Lucr. 6, 901:quae nisi admoto igne ignem concipere possit,
Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:genus admotum Superis,
nearly related, Sil. 8, 295:admota Nilo Africa,
Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,
Vell. 2, 96.—With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:II.admovere aures et subauscultando excipere voces,
Cic. de Or. 2, 36 (cf.:aures adhibere,
id. Arch. 3:praebere aures,
Ov. Tr. 3, 7, 25; and:tenere aures,
id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Hor. Ep. 1, 20, 19:admovent manus vectigalibus populi Rom.,
Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,
which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:ruderibus purgandis manus primus admovit,
Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,
Liv. 5, 11 fin. al.—Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,
put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,
Juv. 10, 328:num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,
Cic. de Or. 1, 14, 60:animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,
id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.adhibeo),
id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:terrorem,
to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:spes est admota,
Ov. M. 11, 454:spes cupiditati admota occaecavit animum,
Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al. -
17 incurro
in-curro, curri and cŭcurri (incurri, Cic. Or. 67, 224; Liv. 1, 37, 3; 9, 21, 3; Curt. 4, 5, 19; Sen. Q. N. 5, 13, 1 saep.:I.incucurri,
Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1 al.), cursum, ĕre, v. n. and a. [in-curro], to run into or towards, run upon, fall in with, to rush at, assail, attack (class.).Lit.(α).With in:(β).incurristi amens in columnas,
Cic. Or. 67, 224:in domum,
id. Off. 3, 17, 68; cf.fig.: mihi videtur praetorius candidatus in consularem quasi desultorius in quadrigarum curriculum incurrere,
to run into, id. Mur. 27, 57:in aliquem,
id. Planc. 7, 17:in hostem,
Flor. 1, 9, 7.—With dat.:(γ).armentis incurrere fortibus,
Ov. M. 7, 546:proeliantibus Romanis,
to rush upon, Tac. A. 2, 16:levi armaturae hostium,
Liv. 22, 17, 6:peditum signa cornibus incurrerunt,
id. 28, 15, 3:Mauris,
Sall. J. 101, 8.—With a simple acc.:2.atque eos a tergo incurrerunt, Sall. Fragm. ap. Rufin. de Schem. Lex.: tota vi novissimos,
to attack, Tac. A. 1, 51.—Milit., to make an inroad or irruption, to invade:B.in Macedoniam,
Liv. 36, 25, 7:in agrum suum,
id. 29, 5, 6:in provincias,
Flor. 3, 4, 1.—Transf., to border on:II.agri, qui in publicum Campanum incurrebant,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—Trop.A.In gen.:2.in oculos incurrentes,
meeting the sight, Cic. Att. 12, 21, 5:id quod oculis incurrit,
Sen. Ben. 1, 5:non solum in oculos, sed etiam in voculas malevolorum,
Cic. Fam. 2, 16, 2: ordinem sequens in memoriam notam et aequalem necessario incurro, I am led to, etc., id. Brut. 69, 244: in maximam fraudem, to fall into, id. [p. 931] Off. 3, 13, 55:quaestus in odia hominum,
id. ib. 1, 42, 150:in magnam aliquam difficultatem,
id. Fam. 4, 2, 4:labor in varias reprehensiones,
id. Fin. 1, 1:in morbos, in damna, in dedecora,
id. ib. 14, 47:in alterum genus injustitiae,
id. Off. 1, 9, 29:in memoriam notam et aequalem,
id. Brut. 69, 244:in memoriam communium miseriarum,
id. ib. 71, 251. —With acc. (post-class.), to incur:B.crimen loquacitatis,
Lact. 2, 7 fin.; cf. pass.:incursus angor,
Sid. Ep. 8, 9. —Esp.1.To run against, strike against, offend:2.si jactor in turba, accuso... eum qui in me incurrit atque incidit,
Cic. Planc. 7, 17:ut in eum non invasisse, sed incurrisse videamur,
id. Sest. 6, 14.— Absol.:quis est tam lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2. — With acc.:venantium agmen,
Sulp. Sev. Dial. 2, 9, 6.—To commit a fault (only postclass.):3.nihil vitii mulier incurrit,
Dig. 24, 1, 13:aliquid,
Lampr. Alex. Sev. 12.—To rush upon, assault carnally:4.si nihil est, servis incurritur,
Juv. 6, 331:sororem,
App. M. 10, p. 250, 6.—Of events, to befall, happen, occur to:casus, qui in sapientem potest incurrere,
Cic. Tusc. 5, 10, 29:in ipsos etesias,
id. Fam. 15, 11, 2: tua lêpsis in quem diem incurrit, nescio, id. Att. 7, 7, 3:natalis plebeiis incurrens Circensibus,
Suet. Tib. 26:disputatio, in quam non aliquis locus incurrat,
Cic. Top. 21, 79. -
18 peto
pĕto, īvi and ĭi, ītum, 3 ( perf. petīt, Verg. A. 9, 9;I.Ov F. 1, 109: petisti,
Cic. Cat. 1, 5, 11; Verg. A. 4, 100; 12, 359:petistis,
Auct. Her. 4, 15, 22:petissem,
Cic. Verr. 1, 55, 145; Ov. M. 5, 26; Liv. 30, 25, 2:petisse,
Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 63, § 140; Ov. [p. 1365] M. 9, 623; cf. Neue, Formenl. 2, 516 sq.), v. a. [Sanscr. root pat-, to fall upon, fly, find; Gr. pet- in piptô (pi-petô), to fall; cf. Lat. impetus and in petomai, to fly; cf. Lat. penna, acci-pit-er, etc.; the root of piptô, and therefore orig. to fall, fall upon; hence, to endeavor to reach or attain any thing].To fall upon any thing.A.Lit.1.In a hostile sense, to rush at, attack, assault, assail; to let fly at, aim a blow at, thrust at, etc. (class.; cf.:2.invado, aggredior): gladiatores et vitando caute, et petendo vehementer,
Cic. Or. 68, 228:cujus latus mucro ille petebat,
id. Lig. 3, 9:non latus aut ventrem, sed caput et collum petere,
to thrust at, id. Mur. 26, 52:aliquem spiculo infeste,
Liv. 2, 20:aliquem mālo,
to throw an apple at any one, Verg. E. 3, 64:alicui ungue genas,
Ov. A. A. 2, 452:aliquem saxis, id. de Nuce, 2: aprum jaculis,
Suet. Tib. 72:aëra disco,
Hor. S. 2, 2, 13:bello Penatìs,
Verg. A. 3, 603:armis patriam,
Vell. 2, 68, 3.—Without the notion of hostility: petere collum alicujus amplexu, to fall upon one's neck, to embrace one, M. Cael. ap. Quint. 4, 2, 124.—Esp. freq., to seek, to direct one's course to, to go or repair to, to make for, travel to a place:II.grues loca calidiora petentes,
Cic. N. D. 2, 49, 125:Cyzicum,
id. Fam. 14, 4, 3:Dyrrhachium,
id. Planc. 41, 97:naves,
to seek, take refuge in their ships, Nep. Milt. 5, 5:caelum pennis,
to fly, Ov. F. 3, 457:Graiis Phasi petite viris,
visited by the Greeks, id. P. 4, 10, 52:Metellus Postumium ad bellum gerendum Africam petentem,... urbem egredi passus non est,
attempting to go, starting, Val. Max. 1, 1, 2.— Transf., of things, to proceed or go towards:campum petit amnis,
Verg. G. 3, 522:mons petit astra,
towers toward the stars, Ov. M. 1, 316: aliquem, to seek, go to a person:reginam,
Verg. A. 1, 717:ut te supplex peterem, et tua limina adirem,
id. ib. 6, 115: aliquid in locum or ad aliquem, to go to a place or person for something, to go in quest of, go to fetch:visum est tanti in extremam Italiam petere Brundisium ostreas,
to go to Brundisium for oysters, Plin. 9, 54, 79, § 169:myrrham ad Troglodytas,
id. 12, 15, 33, § 66:harena ad Aethiopas usque petitur,
id. 36, 6, 9, § 51:collis, in quem vimina petebantur,
id. 16, 10, 15, § 37:quaeque trans maria petimus,
fetch, id. 19, 4, 19, §§ 58, 52.—Trop.A.To attack, assail one with any thing (class.):B. 1.aiiquem epistulā,
Cic. Att. 2, 2, 2:aliquem fraude et insidiis,
Liv. 40, 55:aliquem falsis criminibus,
Tac. A. 4, 31.—In gen.:2.ita petit asparagus,
Varr. R. R. 1, 23:ex iis tantum, quantum res petet, hauriemus,
Cic. de Or. 3, 31, 123:aliquem in vincula,
Quint. 7, 1, 55:aliquem ad supplicium,
id. 7, 6, 6: poenas ab aliquo, to seek satisfaction from or revenge one's self on any one. ut poenas ab optimo quoque peteret sui doloris, Cic. Att. 1, 16, 7:ut merito ab eā poenas liberi sui petere debuerint,
Quint. 3, 11, 12.—In partic.a.To demand or claim at law, to bring an action to recover, to sue for any thing (syn.:b.postulo): causam dicere Prius unde petitur... Quam ille qui petit,
Ter. Eun. prol. 11:qui per se litem contestatur, sibi soli petit,
Cic. Rosc Com. 18, 53: aliquando cum servis Habiti furti egit;nuper ab ipso Habito petere coepit,
id. Clu. 59, 163:qui non calumniā litium alienos fundos, sed castris, exercitu, signis inferendis petebat,
id. Mil. 27, 74.—To beg, beseech, ask, request, desire, entreat (syn.: rogo, flagito, obsecro); constr with ab and abl. of pers. (cf. infra); ante- and postclass., with acc. of pers.:(β).vos volo, vos peto atque obsecro,
Plaut. Curc. 1, 2, 60; freq. with ut:a te etiam atque etiam peto atque contendo, ut, etc.,
Cic. Fam. 13, 1, 5:peto quaesoque, ut, etc.,
id. ib. 5, 4, 2:peto igitur a te, vel, si pateris, oro, ut,
id. ib. 9, 13, 3:petere in beneficii loco et gratiae, ut,
id. Verr 2, 3, 82, § 189:petere precibus per litteras ab aliquo, ut,
id. Sull. 19, 55:pacem ab aliquo,
Caes. B. G. 2, 13:opem ab aliquo,
Cic. Tusc. 5, 2, 5:vitam nocenti,
Tac. A. 2, 31:petito, ut intrare urbem liceret,
Just. 43, 5, 6.—Also, with id or illud, and ut, etc.: illud autem te peto, ut, etc., Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2.—With obj.-clause (mostly poet.):arma umeris arcumque animosa petebat Ferre,
Stat. Achill. 1, 352; cf.: cum peteret (solum) donari quasi proprio suo deo, Suet. Aug. 5: petit aes sibi dari eis artous, Gell. 9, 2, 1.—De aliquo (for ab aliquo), to beg or request of one (post-class.):si de me petisses, ut, etc.,
Dig. 13, 6, 5.—Ab aliquo aliquid alicui, to beg a thing of one person for another (class.):M. Curtio tribunatum a Caesare petivi,
Cic. Q. Fr. 2, 15, 3: ab aliquo pro aliquo petere, to intercede for:in eorum studiis, qui a te pro Ligario petunt,
Cic. Lig. 10, 31.—With ex and abl. pers. (v. infra d.):eum petit litteris, ut ad Britanniam proficisceretur,
Capitol. Pertin. 3, 5; Eutr. 2, 24.—Hence, pĕtītum, i, n., a prayer, desire, request, entreaty, Cat. 68, 39.—Polit. t. t., to apply or solicit for an office, to be a candidate for office (different from ambire, to go about among the people to collect their votes, to canvass, which took place after the petitio):c.nemo est ex iis, qui nunc petunt, qui, etc.,
Cic. Att. 1, 1, 2:consulatum,
id. Phil. 2, 30, 76:praeturam,
id. Verr. 1, 8, 23; Liv. 1, 35.—To solicit a person, to seek to possess, to woo:d.libidine sic accensa (Sempronia) ut viros saepius peteret quam peteretur,
Sall. C. 25, 3:cum te tam multi peterent, tu me una petisti,
Prop. 3, 13, 27:formosam quisque petit,
id. 3, 32, 4:multi illam petiere,
Ov. M. 1, 478; cf.: quae tuus Vir petet, cave, ne neges;Ne petitum aliunde eat,
Cat. 61, 151.—To endeavor to obtain or pursue, to seek, strive after any thing, Plaut. Ep. 1, 2, 40:e.fugā salutem petere,
Nep. Hann. 11, 4:praedam pedibus,
Ov. M. 1, 534:gloriam,
Sall. C. 54, 5:eloquentiae principatum,
Cic. Or. 17, 56:sanguinis profusio vel fortuita vel petita,
intentional, designed, produced by artificial means, Cels. 2, 8.—With inf.:bene vivere,
Hor. Ep. 1, 11, 29:victricemque petunt dextrae conjungere dextram,
Ov. M. 8, 421; 14, 571:conubiis natam sociare Latinis,
Verg. A. 7, 96:aliquem transfigere ferro,
Mart. 5, 51, 3.—With ex and abl., over, in the case of:ex hostibus victoriam petere,
Liv. 8, 33, 13:supplicium ex se, non victoriam peti,
id. 28, 19, 11:imperium ex victis hostibus populum Romanum petere,
id. 30, 16, 7.—To fetch any thing:f.qui argentum petit,
Plaut. Ep. 1, 1, 53:cibum e flammā,
Ter. Eun, 3, 2, 38:altius initium rei demonstrandae,
Cic. Caecin. 4, 10:aliquid a Graecis,
id. Ac. 1, 2, 8:a litteris exiguam doloris oblivionem,
to obtain, id. Fam. 5, 15, 4:suspirium alte,
to fetch a deep sigh, Plaut. Cist. 1, 1, 57; cf.:latere petitus imo spiritus,
Hor. Epod. 11, 10; and:gemitus alto de corde petiti,
Ov. M. 2, 622:haec ex veteri memoriā petita,
Tac. H. 3, 5, 1.—To take, betake one's self to any thing:g.iter a Vibone Brundisium terrā petere contendi,
Cic. Planc. 40, 96:diversas vias,
Val. Fl. 1, 91:alium cursum,
to take another route, Cic. Att. 3, 8, 2:aliam in partem petebant fugam,
betook themselves to flight, fled, Caes. B. G. 2, 24.—
См. также в других словарях:
assault — as·sault 1 /ə sȯlt/ n [Old French assaut, literally, attack, ultimately from Latin assultus, from assilire to leap (on), attack] 1: the crime or tort of threatening or attempting to inflict immediate offensive physical contact or bodily harm… … Law dictionary
Assault — As*sault , n. [OE. asaut, assaut, OF. assaut, asalt, F. assaut, LL. assaltus; L. ad + saltus a leaping, a springing, salire to leap. See {Assail}.] 1. A violent onset or attack with physical means, as blows, weapons, etc.; an onslaught; the rush… … The Collaborative International Dictionary of English
Assault — As*sault , v. t. [imp. & p. p. {Assaulted}; p. pr. & vb. n. {Assaulting}.] [From {Assault}, n.: cf. OF. assaulter, LL. assaltare.] 1. To make an assault upon, as by a sudden rush of armed men; to attack with unlawful or insulting physical… … The Collaborative International Dictionary of English
assault — ► NOUN 1) a violent attack. 2) Law an act that threatens physical harm to a person. 3) a concentrated attempt to do something difficult. ► VERB ▪ make an assault on. DERIVATIVES assaultive adjective … English terms dictionary
assault — [ə sôlt′] n. [ME assaut < OFr assaut, assalt < VL * assaltus < assalire: see ASSAIL] 1. a violent attack, either physical or verbal 2. euphemism for RAPE1 3. Law an unlawful threat or unsuccessful attempt to do physical harm to another,… … English World dictionary
Assault rifle — An assault rifle is a selective fire rifle or carbine (not to be confused with a semi automatic only replica) firing ammunition with muzzle energies intermediate between those typical of pistol and high powered rifle ammunition. Assault rifles… … Wikipedia
assault — assaultable, adj. assaulter, n. /euh sawlt /, n. 1. a sudden, violent attack; onslaught: an assault on tradition. 2. Law. an unlawful physical attack upon another; an attempt or offer to do violence to another, with or without battery, as by… … Universalium
assault — n. & v. n. 1 a violent physical or verbal attack. 2 a Law an act that threatens physical harm to a person (whether or not actual harm is done). b euphem. an act of rape. 3 (attrib.) relating to or used in an assault ({{}}assault craft; assault… … Useful english dictionary
Assault — n. & v. n. 1 a violent physical or verbal attack. 2 a Law an act that threatens physical harm to a person (whether or not actual harm is done). b euphem. an act of rape. 3 (attrib.) relating to or used in an assault ({{}}assault craft; assault… … Useful english dictionary
assault — I. noun Etymology: Middle English assaut, from Anglo French, from Vulgar Latin *assaltus, from assalire Date: 14th century 1. a. a violent physical or verbal attack b. a military attack usually involving direct combat with enemy forces c. a… … New Collegiate Dictionary
assault — 1. noun /əˈsɔːlt/ a) A violent onset or attack with physical means, as blows, weapons, etc.; an onslaught; the rush or charge of an attacking force; onset; as, to make assault upon a man, a house, or a town. b) A violent onset or attack with… … Wiktionary